An, partus ancillae sitne in fructu habendus, disseretur inter principes civitatis, P. Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quonam, inquit, modo? Hic nihil fuit, quod quaereremus. Duo Reges: constructio interrete. Conferam avum tuum Drusum cum C. Si quicquam extra virtutem habeatur in bonis. Tum Piso: Quoniam igitur aliquid omnes, quid Lucius noster? Quae in controversiam veniunt, de iis, si placet, disseramus. Qualem igitur hominem natura inchoavit? Pugnant Stoici cum Peripateticis. Primum in nostrane potestate est, quid meminerimus? Non semper, inquam; Certe, nisi voluptatem tanti aestimaretis. Ut proverbia non nulla veriora sint quam vestra dogmata. Et nemo nimium beatus est; Nihilo magis. Et qui ipsi sibi bellum indixissent, cruciari dies, noctes torqueri vellent, nec vero sese ipsi accusarent ob eam causam, quod se male suis rebus consuluisse dicerent. Tamen aberramus a proposito, et, ne longius, prorsus, inquam, Piso, si ista mala sunt, placet. At hoc in eo M. Hic ambiguo ludimur. Vide, quaeso, rectumne sit. Haeret in salebra. Quare conare, quaeso. Nec tamen ullo modo summum pecudis bonum et hominis idem mihi videri potest. Quid adiuvas? Iam id ipsum absurdum, maximum malum neglegi. At certe gravius. Atque his de rebus et splendida est eorum et illustris oratio. Stoicos roga. Intellegi quidem, ut propter aliam quampiam rem, verbi gratia propter voluptatem, nos amemus; Nulla erit controversia. Potius ergo illa dicantur: turpe esse, viri non esse debilitari dolore, frangi, succumbere. Dolor ergo, id est summum malum, metuetur semper, etiamsi non aderit; Miserum hominem! Si dolor summum malum est, dici aliter non potest. Prave, nequiter, turpiter cenabat; Hoc est non modo cor non habere, sed ne palatum quidem. Negat enim summo bono afferre incrementum diem. Quod quidem iam fit etiam in Academia. Aristoteles, Xenocrates, tota illa familia non dabit, quippe qui valitudinem, vires, divitias, gloriam, multa alia bona esse dicant, laudabilia non dicant.